Een coalitie van 34 organisaties heeft de Actieagenda Wonen gepresenteerd. Met dat plan wil de bouwcoalitie de komende 10 jaar 1 miljoen woningen bouwen, woningen betaalbaar houden voor kopers en huurders, wijken en buurten vitaal en leefbaar houden en de bestaande woningvoorraad sneller verduurzamen.
“Nederland komt inmiddels meer dan 330.000 huizen tekort en wonen dreigt voor veel mensen onbetaalbaar te worden. Een hele generatie dreigt de aansluiting op de woningmarkt te verliezen. De leefbaarheid in een aantal wijken gaat achteruit. En de verduurzaming van woonwijken komt niet snel genoeg van de grond”, zo schetst de coalitie de huidige problematiek. De Actieagenda Wonen is een breed gedragen plan voor het wonen voor de komende 10 jaar die de geschetste problemen zou kunnen oplossen.
Innoveren en investeren
De bouwcoalitie wil dat we de tijd van hervormen en bezuinigen achter ons laten. In plaats daarvan willen zij kiezen voor innoveren en investeren. Initiatiefnemer Martin van Rijn, voorzitter van Aedes: “Veel te veel mensen in Nederland wachten op een huis. En we maken ons zorgen over kwetsbare wijken en bewoners die soms andere hulp en zorg nodig hebben dan voor hen beschikbaar is. De urgentie is hoog. Daarom hebben wij allemaal gekeken wat wij de komende jaren kunnen doen en zijn daarbij tot de grens van onze mogelijkheden gegaan.
Duurzame energievoorziening
Verduurzaming is een cruciaal onderdeel van de Actieagenda Wonen. Voorzitter Doekle Terpstra van Techniek Nederland: “We willen jaarlijks 100.000 nieuwbouwwoningen voorzien van een duurzame energievoorziening. Zo krijgen veel Nederlanders een huis dat duurzaam en comfortabel is.” Ook in de bestaande bouw voorziet de Actieagenda in grootschalige verduurzaming. Waar mogelijk worden woningen aardgasvrij gemaakt. Terpstra: “In veel gevallen is dat nog niet mogelijk. Daar kiezen we voor een tussenstap met hybride warmtepompen. Zo halveren we het aardgasverbruik. Op een later moment worden de woningen dan alsnog aardgasvrij gemaakt.”
Minister voor Wonen
De Actieagenda Wonen is een veelomvattend en ambitieus plan dat de partijen nu al aanbieden aan het volgende kabinet. De voorstellen zijn haalbaar als een nieuw kabinet actief bijdraagt en een aantal randvoorwaarden regelt. De partners van de Actieagenda Wonen vragen financiële steun, verbetering van investeringscondities, een aantal nieuwe beleidsmaatregelen en een actieve rol van het Rijk op de woningmarkt. Een minister voor Wonen moet de uitvoering van het plan coördineren, vinden de opstellers
Lees hier de volledige Actieagenda Wonen.
Lees ook:
1 miljoen woningen, wanneer? Deze ambitieuze doelstellingen kan de politiek wel stellen, maar enkele Jaren geleden was zelfs een jaarlijkse quotum van 60.000 woningen niet eens haalbaar. Zelfs 30.000 woningen kon men met pijn en moeite worden gerealiseerd en alleen nog indien men trucwerk in de telling ging uithalen door de woningen van het jaar waarin toestemming werd gegeven bij dat specifieke jaar te tellen en niet in jaar wanneer het werd gebouwd. Of juist ook nog eens bij dat jaar, waarin de woningen werden gebouwd. Bij overheden is niets ondenkbaar, ook niet een dubbeltelling, om haar doelen alsnog te behalen. Maar terug op de doelstelling van 1 miljoen woningen binnen 10 jaar (100.000 per jaar) is een voor deze politiek die men nu handhaaft en met haar genomen eisen qua stikstofbeleid om het CO-2 terug te brengen binnen de hoeveelheid gekozen natuurgebieden in Nederland een bijna onhaalbare taak. Zeker wanneer men de burger hiervoor laat betalen. Deze betaald uiteindelijk toch, maar wanneer dat gebeurt in een breed genomen tijdsperiode van 25 á 30 jaar zal de burger daar weinig pijn van hebben. Probeert men deze ambitieuze doelstellingen te halen binnen een marginaal smal tijdsperiode dan haakt een groot deel van de bevolking af.
Zelf ben ik al jaren bezig gemeente via wethouders en de krant notities en brieven te zenden over de scheefgroei in de woningbouw sinds 2008, terwijl de explosieve kostenstijging zich eind 2007 nog voordeed. In februari stortte de huizenmarkt zich maar kortstondig in en nam daarna weer snel een jaarlijkse stijging. Een ineenstorting van de markt na die periode deed er niet veel aan af. Alles kelderde behalve de prijzen en huren op de woningmarkt. En alleen in Nederland. Europees gezien was Nederland een vreemde vis in de bijt. En waarom? Nederland kent niet anders dan een tekort aan woningen op de woning- en huurmarkt die elkaar ook prachtig opdrijven en dat lukt aardig met de huidige politiek die alles aan de markt wil overlaten en zelfs de scheefgroeiende woningmarkt niet in de weg wil staan.
De realisatie van de 100.000 woningen zullen ook nooit gehaald worden, ook niet met innovatiebouw, fabrieksmatig- of modulair bouwen. De grote tegenstander zijn de investeerders, de projectontwikkelaars, de woningbouwbedrijven, maar ook de gemeenten zelf die hun grondprijzen t.o.v. 20 jaar geleden bijna onbetaalbaar hebben gemaakt. Nu moeten ze maar leven dat vele burgers hun hand openhouden bij meerdere gemeentelijke instanies om toch van een minimaal bestaan te kunnen ‘genieten’, want als je 40 uur voor een klein salaris moet werken en daar nog nauwelijks iets van overhoudt, kun je niet meer spreken over een menswaardig bestaan. Die tegenstanders, de medespelers in de woningmarkt, moeten buiten schot kunnen worden geplaatst, zodat vele goedkope en kwalitatief hoge woningen gebouwd kunnen worden. De investeringskosten van een woning, met een hoog kwaliteitsniveau vanaf 45m2 voor een alleenstaande tot 75 m2 behoeft niet veel duurder te zijn dan €125.000 tot €175.000. De bouwkosten liggen dan op ca. €2.000 incl. btw. Iedereen denkt direct dat dit belachelijk lage cijfers zijn, maar deze cijfers zijn haalbaar in een wereld waarin men de burger wil laten geloven dat de hoger verkoopprijzen voortkomen uit de markt, maar dat deze in feite de oorzaak zijn van de schaarste op de huur- en koopmarkt. Want zouden er vele huurwoningen aangeboden worden dan duiken de verkoopprijzen in de verkoopmarkt en worden er te vele kwalitatief veel huur- of koopwoningen aangeboden, dan keldert de prijs van een gemiddelde woning op de woningmarkt. De genoemde partijen willen daar niet aan en bij een terughoudende politiek krijgt men dit balletje niet aan ’t rollen. Zelfs nu bij een lage rente niet lukt het niet daarmee reeds jaren een kentering aan te brengen. Nee zelfs het tegendeel is gebleken. Burgers kunnen meer hypotheek huren en de ‘spelers’ op die markt maken daar handig misbruik van door de vraag prijzen als maar verder omhoog de brengen. Senior Bouwkostendeskundige.
Waarom niet de tactiek die de eerste decennia na de tweede wereldoorlog werd gevolgd?
Er was toen minstens zoveel gebrek aan woningen als op dit moment.
Om de productie van woningen op te voeren hadden de provincies een belangrijke taak, de gemeenten werden aangespoord om voldoende grond ter beschikking te stellen en om met buurgemeenten samen te werken zodat de mogelijkheid werd geboden aan aannemers en projectontwikkelaars om woningbouwplannen in z.g. bouwstromen uit te voeren. Hierbij werd veelal samengewerkt met organisatiebureaus als o.a. Ratiobouw, Twijnstra of Berenschot.
De woningen werden veelal uitgevoerd in gietbouw, waarbij de ruwbouwbekisting van de ene bouwplaats naar de andere werd vervoerd.
De plattegronden van de woningen waren meestal van het gangbare doorzon-type, alleen de gevels konden per project gewijzigd worden.
Hierbij kon een bouwsnelheid van minstens 2 woningen per dag bereikt worden.
Jammer dat tegenwoordig voor elk plan weer iets “nieuws” uitgevonden moet worden, met allerlei overbodige frutsteltjes.
Het streven was destijds om een productie te realiseren van 100 000 woningen per jaar, ik geloof niet dat we dat ooit gehaald hebben, maar met de huidige techniek zou dit toch, ondanks de veel hogere eisen, mogelijk moeten zijn.
“kiezen voor innoveren en investeren” en daarom bouwen we Nederland vol nep jaren dertig woninkjes… Wanneer komt er eens een eind aan het gedoe van deze kleuterende volwassenen?