Als twee opdrachtgevers na een schilderbeurt van hun woning enkele jaren later het houtwerk laten reinigen, blijkt dat een aantal rabatdelen is verrot. Ze laten de aangetaste rabatdelen door derden repareren en stellen de aannemer vervolgens voor verborgen gebreken aansprakelijk. Die is tekortgeschoten in het nakomen van zijn verplichtingen. De opdrachtgevers denken dat de aannemer het ventilatiesysteem verkeerd heeft aangebracht en dat hierdoor houtrot is ontstaan. Maar de aannemer zegt dat recht op garantie of aansprakelijkheid is vervallen. Op het moment dat de houtrot aan het licht kwam, was het ruim 8 jaar geleden dat hij de woning opleverde. De opdrachtgevers zijn derhalve niet ontvankelijk in hun vordering.
Leveringsvoorwaarden
Op grond van artikel 15 sub D leveringsvoorwaarden P. garandeert de aannemer de woning 30 dagen lang na de datum van oplevering tegen tekortkomingen, die in die tijd mogelijk aan het licht komen. Tegen die vervaltermijn hebben de opdrachtgevers bezwaar aan-getekend. Na die onderhoudsperiode is de aannemer niet langer voor tekortkomingen aan de woning aansprakelijk.
Op grond van paragraaf 12 lid 1 UAV 1989 is de aannemer niet meer aansprakelijk voor tekortkomingen aan het werk na de dag, waarop het werk overeenkomstig het bepaalde in paragraaf 10, eerste of tweede lid, is opgeleverd. Dit gaat niet op als de woning een verborgen gebrek bevat en de aannemer hiervan binnen 6 weken na ontdekking of binnen een redelijke termijn melding is gedaan. Een andere vordering wegens wanprestatie is niet meer mogelijk. Na 3, respectievelijk 5 jaar na de in het eerste lid van paragraaf 12 genoemde periode, is een vordering vanwege een verborgen gebrek niet meer mogelijk.
De aannemer en zijn opdrachtgevers verschillen niet van mening over het feit dat de houtrot een verborgen gebrek betreft. Door de aannemingsovereenkomst hebben beide ervoor gekozen het risico van verborgen gebreken op een bepaald moment over te laten gaan op de opdrachtgevers. Enerzijds moet de aannemer instaan voor de werkzaamheden die hij uitvoert. Anderzijds moet hij een werk op een bepaald moment kunnen afsluiten. Door het niet instellen van een vordering binnen de termijnen zoals genoemd in de leveringsvoorwaarden P. alsmede in de UAV 1989, leefde kennelijk bij de aannemer en zijn opdrachtgevers de opvatting dat dit een mogelijk verval van rechten zou kunnen rechtvaardigen.
Houtrot
Vier jaar na de oplevering is de woning door derden geschilderd. Tijdens die werkzaamheden zijn aan de rabatdelen geen bijzonderheden ontdekt. De opdrachtgevers hebben in ieder geval niet aangegeven dat er toen reeds sprake was van de later ontdekte houtrot. Pas 8,5 jaar na de oplevering kwam tijdens schoonmaakwerkzaamheden van het houtwerk houtrot van een aantal rabatdelen aan het licht. De opdrachtgevers verklaren dat ze de aannemer hiervan zo snel mogelijk op de hoogte hebben gebracht.
Vervaltermijnen
Op grond van hetgeen hierboven is weergegeven, komt de arbiter tot de slotsom dat het gebrek ruimschoots na het verstrijken van de hiervoor bedoelde termijn van 3 en 5 jaar na de oplevering is ontdekt. Voor die tijd hebben zich ook geen problemen van die aard voorgedaan. Als, zoals de opdrachtgevers beweren, de aannemer het ventilatiesysteem niet goed heeft aangebracht, dan zouden
zich in een eerder stadium problemen hebben voorgedaan. Tot slot merkt de arbiter op dat de opdrachtgevers pas meer dan een jaar na de ontdekking van de houtrot een procedure bij de Raad van Arbitrage aanhangig hebben gemaakt. In dit geval kan de aannemer zich wel degelijk beroepen op de vervaltermijnen. Met de aannemer is de arbiter van oordeel dat de vordering van de opdrachtgevers, op basis van de leveringsvoorwaarden P. en van de UAV 1989, te laat is ingesteld.
Kosten
Nu de aannemer in het gelijk is gesteld, moeten de opdrachtgevers de proceskosten betalen. Daarbij komen de kosten van rechtsbijstand van de aannemer.
Geschilnummer: 30.596
Tekst: Paulien Ruitenbeek
Illustratie: Pennestreek
