Twee gebouwen uit de jaren tachtig en een oude villa vormen samen een van de locaties van Avans Hogeschool in Breda. De jaren-80-gevels zijn inmiddels verborgen achter strakke witte gevels en een opvallende glaswand met berkenbosprint. Het idee voor de glaswand werd uitgewerkt door Rienks Architecten in samenwerking met Reynaers.
Architect Ernest Pieters van Rienks Architecten kreeg de opdracht om de twee oude, structuralistische gebouwen uit de jaren tachtig met veel grove betonelementen en de midden op het terrein gelegen oude villa nieuw leven in te blazen. Dat deed hij onder andere door een glazen stolp tegen één van de gebouwen te plaatsen. De stolp is 40 meter lang, 15 meter breed en 20 meter hoog en vormt een atrium dat straks plaats biedt aan 500 werk- en leerplekken. In het atrium zijn verschillende rechthoekige vloeren aangebracht, die uitzicht geven op de bijzondere façade.
Bij het ontwerpen van de glazen gevel was het vooral van belang dat het nieuwe atrium een prettige leer- en werkomgeving zou worden voor zowel circa 3000 scholieren als meer dan 300 medewerkers van de school. Wie met een laptop zit te werken, moet geen last hebben van binnenvallend zonlicht en ook de temperatuur moet prettig blijven.
Aanvankelijk berekende een adviesbureau dat er een dubbele klimaatgevel nodig was om het binnen aangenaam te houden. Met die berekening stapte de architect naar de architect-adviseur van Reynaers Aluminium. Die zag andere mogelijkheden dan een dubbele gevel en bedacht samen met een glasproducent een alternatief: een enkele gevel met een zonwerende print op het glas. Die oplossing leverde een flinke besparing op zowel materiaal als klimaatinstallaties op. Uiteindelijk werd gekozen voor een afbeelding van een berkenbos. Van veraf zijn er bomen te zien, van dichtbij enkel stippen.
Keramische print
De print is aangebracht op de binnenkant van het buitenste glas. Met een plotter zijn de puntjes op het glas geprint en er toen ingebakken. Het is dus een keramische print, wat betekent dat de print niet zal verkleuren. Op het glas zit ook nog een extra zonwerende folie.
Bijzonder aan de print is dat de puntjes verschillende doorsnedes hebben. De witte puntjes zijn het grootst en hebben een doorsnede van 5 mm, de donkergroene puntjes hebben een doorsnede van 3 mm. Op de noordkant van de gevel is de kleur van de puntjes geïntensiveerd. Dit is gedaan omdat op deze plek nooit zonlicht komt en de kleine puntjes daar- door niet goed te zien zouden zijn.
Er zijn per ruit tekeningen gemaakt voor de glasgevel. Mocht er nu een ruit stuk gaan, dan wordt volgens tekening exact dezelfde ruit met exact dezelfde afbeelding geproduceerd en teruggeplaatst.
Geen buitenprofiel
Een ander belangrijk aspect bij het ontwerp was dat de glasgevel ‘gedematerialiseerd’ moest zijn, dus met zo min mogelijk zichtbare omlijsting van het glas. Daarom werd gekozen voor dunne aluminium kozijnen. Het dubbele glas wordt vastgezet door het met een klemmetje tussen beide glaslagen vast te trekken aan de constructie. De buitenruit van de gevel is verlijmd met uv-bestendige lijm.
Om de verlijming, die vaak wat bobbelig is, zo onzichtbaar mogelijk te maken is een randje van elke glasplaat aan de binnenkant van het buitenste glas, zwart gemaakt. Daartegen valt de lijmrand weg. Het enige wat nu te zien is aan de buitenkant van de gevel, is de kitnaad van 20 mm. Buisjes in de naden zorgen ervoor dat water dat in de gevel komt, er direct weer uitloopt. Speciale glasregels dragen het gewicht van het glas direct af op de constructie.
Om koudeval te voorkomen is aan de binnenkant van de gevel buisverwarming geplaatst. De architect wilde de buizen eigenlijk in het staal verwerken maar dat werd te duur. Bovendien zou er bij eventuele lekkage een enorm probleem zijn. Uiteindelijk is de buisverwarming zo onopvallend mogelijk geïntegreerd in de constructie door deze uit te voeren in dezelfde kleur als het staal.
Ondergrondse verbindingen
De overige gevels van beide jaren-80-gebouwen werden modern en strak wit afgewerkt. De in het midden gelegen villa werd juist in oude luister hersteld. De oude stalen kozijnen van de villa werden vervangen door aluminium exemplaren, die goedkoper zijn en bovendien beter isoleren. De verbindingen tussen de villa en de twee andere onderwijsgebouwen zijn gesloopt en ondergronds gemaakt.
Voor de villa komt straks een park, met daaronder 1000 m2 nieuwe laboratoriumruimte. In het laboratorium is een ondergrondse patio die zorgt voor lichtinval en uitzicht op de villa. In de ondergrondse verbindingsgang zit een bijzondere ‘lichthapper’: de ronde, gemetselde vorm is een verwijzing naar een oude schoorsteen die helaas niet meer te redden was.
Medio augustus 2015 werd de bouw opgeleverd en eind augustus kon het onderwijs weer starten. De gehele renovatie werd in fases uitgevoerd, zodat het onderwijs ook tijdens de renovatie gewoon door kon gaan. Omdat er steeds een deel van het gebouw werd aangepakt, duurde de gehele bouw wat langer dan gebruikelijk.
Projectgegevens
// Locatie: Hogeschoollaan 1, Breda // Ontwerp: Rienks Architecten // Gevelbouwer: P. van Hoesel // Toegepaste Reynaerssystemen: CW 50 en CS 77, reynaers.nl // Oplevering: augustus 2015
Tekstproductie Eisma Content Media, Margriet Brus
Fotografie Jan Willem Schouten