Een vroegere trasfabriek en lompenhandel is getransformeerd tot poppodium Gebr. de Nobel. Tussen de historische pandjes barsten overal muzikale geluidsproducties los. Dat vroeg veel aandacht voor geluids- en trillingsreductie, revitalisatie van het historische beeld en het scheppen van een sfeervol podium.
“Waar beginnen we eigenlijk aan”, vroeg architect Joost Ector van Ector Hoogstad Architecten zich af toen hij voor het eerst de sterk vervallen fabriek bezocht die door de gemeente Leiden was uitgezocht om er een poppodium te vestigen. Ector kreeg van de gemeente de vraag om binnen het ‘zoekgebied’ in het stadsblok een economische en praktische oplossing voor de vestiging van twee popzalen voor respectievelijk 700 en 200 mensen te vinden, met behoud van het historische karakter.
Ruimtelijke puzzel
Die oplossing werd gevonden in een 19e-eeuwse trasfabriek die later als lompenhandel diende en in diverse kleinere, karakteristieke panden. De fabriek was door langdurige leegstand en gebrek aan onderhoud sterk vervallen. Een zeldzame schimmel had de houtconstructies en muren aangetast. Er leek geen redden aan volgens Ector. Bovendien was de ruimtelijke puzzel om de twee zalen met geluidbelastende activiteiten te bouwen op een afstand van soms nog geen tien meter van geluidgevoelige bestemmingen, zoals wonen, zeer ingewikkeld. “Vanwege de kosten voor fundering en bouwput was het bovendien erg belangrijk om de zalen op voldoende afstand van de belendingen te positioneren, wat de puzzel nog moeilijker maakte”, aldus constructeur Paul Korthagen van IMd Raadgevende Ingenieurs.
Zalen in het hart
Architect Chris Arts van Ector Hoogstad Architecten heeft zich intensief met die uiteindelijk zeer geslaagde puzzel beziggehouden: “De kunst was om er een compact geheel van te maken. Want allerlei uitstulpingen tussen de bestaande panden maakten het plan alleen maar onoverzichtelijk en complex. We hebben gedurende de afgelopen zes jaar veel varianten bekeken en doorgerekend. Een belangrijke keuze was om de twee popzalen in het midden van het bouwblok op de begane grond te bouwen. Dat scheelt enorm veel kosten ten opzichte van een gestapelde variant, waarbij honderden mensen naar boven zouden moeten gaan. In verband met de gevraagde capaciteit van 700 mensen hebben we een hoge zaal met twee balkons gemaakt.” Ector vult aan: “Ik vind het leuk dat we door de omstandigheden gedwongen zijn om zo’n hoge, maar heel intieme zaal te maken: dat is de grootste winst als gevolg van de krappe locatie. De afstand van het publiek tot de band is maximaal zo’n vijftien meter en dat is voor beide partijen prettig.”
Het hele artikel over Poppodium Gebr. de Nobel staat in Bouwwereld 2, die vrijdag 27 februari verschijnt. Vraag hier een gratis proefexemplaar aan.
