3
WELKOM
DDeze maand had ik de droeve taak samen met mijn zus de ouderlijke woning te ontrui-men. Een reis langs memory lane. In elke kast die we openden, vonden we wel spullen die herinneringen aan onze kindertijd activeerden. Het uitruimen schoot dan ook niet op. Op een plank in een van de kasten trof ik de spaartrommel van m’n moeder. Een langwerpig groengelakt blik met gleufjes van boven en een slot in het midden, waarin zij het maandelijkse huishoudgeld bewaarde. De slager, de bakker, de groenteman – alle leveranciers kwamen toen nog aan de deur – zij wist precies hoeveel geld ze nodig had om het einde van de maand te halen, omdat ze geleerd had te budgetteren. In het gesprek met Leo Smit, directeur van SmartTrackers, kwam budgetteren ook aan de orde. Als het aan hem ligt, gaan de bouwsector en alle partijen waarmee wordt samen-gewerkt, vanaf nu werken volgens een strak CO2-budget om 49 procent CO2-reductie in 2030 te realiseren. En net als in de blikken trommel van mijn moeder mag je niet meer CO2-uitstoot per vakje (activiteit) genereren dan er in zit. Hou je je niet aan de af-spraak, dan fungeert het CO2-budget als alarmbel, die afgaat omdat je als bedrijf meer uitstoot dan begroot, niet effi ciënt genoeg werkt of de noodzakelijke verbeterpunten doorvoert. Volgens Smit is CO2 budgetteren en per jaar 3 à 4 procent minder uitstoten
de beste manier om de gewenste halvering te realiseren, omdat deze methode
stoelt op harde feiten en cijfers. En zo is de cirkel rond: het contante
huishoudgeld dat mijn moeder per leverancier per vakje per maand
reserveerde was zo gek nog niet. Budgetteren geeft overzicht en stelt
de bouwsector in staat per jaar helder te rapporteren dat er weer drie
procent minder is uitgestoten. En als mijn zoons later mijn huis gaan
ontruimen en ze mijn versie van het budgettrommeltje vinden, hoop ik
dat ze kunnen zeggen: het is gelukt. De wereld is een mooiere plek dan
dertig jaar geleden.
Peter de Winter / hoofdredacteur
[email protected]
CO2-BUDGET
03_editorial.indd 3 11-06-21 08:55
