29
koploper
een veel aanlokkelijker perspectief dan stilstaan om in het oude
te blijven hangen en merken dat de toekomst ons ontglipt.”
Wat zou je doen als je in Den Haag de lakens mocht uitdelen?
“laat ik vooropstellen dat ik het ook niet weet en dat we hiervoor
een beroep moeten doen op heel andere kennis- en ervarings-
disciplines. maar om een voorzet te geven: ik zou pleiten voor
een multidisciplinair, integraal departement. bevolkt met ambte-
naren, maar vooral ook met mensen uit een visionaire denktank,
waarbij ik denk aan kunstenaars, biologen, sociologen, tech-
neuten, nerds, en tevens met bewoners van de stad. een club
wijze mensen die samen de meest gewenste toekomst voor het
land gaan schetsen. niet een in steen gebeitelde visie, maar
een perspectief op een toekomst van schaarste naar potentiële
overvloed. de deelnemers waar ik op doel zijn mensen die vrij
kunnen denken, omdat ze niet gebonden zijn aan conventies of
zakelijke en politieke belangen. en er mogen uiteraard ook ver-
tegenwoordigers van banken of producenten bij aanschuiven,
zolang het maar dwarsdenkers zijn. naast die denktank hou je
de afzonderlijke departementen aan, maar dan voor de secto-
rale uitvoering. de denktank werkt vanuit het perspectief van
wat er global gebeurt. de departementen vanuit hoe de realiteit
wordt ervaren. maar er moet echt iets gaan veranderen. de toe-
komst is te fragiel om ‘zomaar’ te laten gebeuren.” n
energie toepast of een nieuwe technologie gebruikt waarmee je
bijvoorbeeld energie met zout/zoetwater opwekt.”
En wat kan Arie Voorburg voor die steeds verder versnellende
samenleving betekenen?
“wat ik probeer te doen, is mensen stimuleren om anders te gaan
nadenken. de transformatie die we de komende tien jaar als
samenleving moeten doormaken om klimaatverandering, biodi-
versiteit en grondstofschaarste te tackelen en de circulaire local
customized economie te realiseren, is een heel groot vraagstuk.
we moeten er niet van wegkijken, maar domweg accepteren dat
het een groot en ingewikkeld vraagstuk is. en wegkijken hoeft
helemaal niet. er zijn oplossingsmodellen die een andere manier
van erover nadenken mogelijk maken. er is kennis genoeg op
dit vlak. we hebben namelijk een enorm potentieel. het ‘enige’
wat ons te doen staat, is dat potentieel benutten om over onze
zelf opgeworpen grenzen heen te stappen. die stappen zetten
gaat alleen als we veel aan onze samenleving gaan veranderen.
dat lijkt me evident. maar laten we het alsjeblieft wel oppakken.
het hoeft niet morgen klaar te zijn, maar er is wel haast geboden.
we hebben slechts tien jaar om instrumenteel na te denken over
de ‘meest gewenste toekomst’ voor de stad c.q. onze steden en
samenleving als geheel, die aansluit bij een tijdperk dat zich ken-
merkt door versnelling en verandering. en stappen zetten is toch
24-25-26-27-28-29_koploper.indd 29 03-12-20 16:52
