Een jaar na oplevering vertoont de witte marmeren tegelvloer van een uitbouw gele verkleuringen. Het gevolg van een verkeerde detailuitvoering in de spouw, aldus de opdrachtgever. Vocht van het metselwerk kan via de spouw in de vloer komen. De aannemer die de uitbouw realiseerde, ziet niets in die redernatie.
Tijdens de bezichtiging constateert de arbiter dat de – door vocht veroorzaakte – gele verkleuringen van de marmeren tegels in de uitbouw gelijkmatig over de vloer zijn verdeeld. Dit duidt volgens hem op een langdurige blootstelling aan een verhoogd vochtgehalte. In de bestaande bouw is in de tegelvloer geen vochtinwerking of verkleuring te ontdekken; datzelfde geldt voor de binnenwanden van de uitbouw.
Daarnaast blijkt dat de bouwer in de uitbouw een PS-combinatievloer heeft aangebracht, met een in het werk gestorte betonnen constructieve druklaag. In tegenstelling tot de bestaande bouw, waarin sprake is van een prefab betonvloer. De verschillende vloersystemen brengen ook een verschillend vochtgehalte met zich mee. Die is hoog in het vloerdeel van de uitbouw vanwege de constructieve betonnen druklaag.
De arbiter acht het dan ook niet aannemelijk dat de vochtproblematiek wordt veroorzaakt door een verkeerde detailuitvoering in de spouw, zoals de opdrachtgever stelt. Want kon vocht via de spouw in de vloer komen, dan concentreerden de verkleuringen van de marmeren tegels zich in eerste instantie daar waar de grootste vochtindringing mocht worden verwacht: op de binnenwanden van de uitbouw, in aansluiting met de tegelvloer. Niet in de omgeving van de verwarmingsradiator, de door de opdrachtgever aangegeven locatie. Bovendien kan het vocht bij vochtuittreding vanuit de gevel ook de tegels in de bestaande bouw bereiken. Dat is niet gebeurd.
Volgens de raadsman zijn de marmeren tegels – die zeer gevoelig zijn voor vocht – gelegd op een ondergrond met een te hoog restvochtgehalte. Het vocht van de aangebrachte constructieve druklaag treedt namelijk grotendeels naar boven toe uit, omdat zich aan de onderzijde van de vloer een vochtige kruipruimte bevindt. Het bouwvocht kan dus niet of nauwelijks naar beneden weg. Droging naar beneden toe wordt ook belemmerd door de PS-elementen in de combinatievloer. Het vocht in de constructieve druklaag heeft via de mortel en de daarin gelegde marmeren tegels een weg naar buiten gezocht én gevonden.
Daarnaast sluit de arbiter niet uit dat de dekvloer op de druklaag ook een te hoog restvochtgehalte bezat op het moment van het aanbrengen van de tegels. Daar is door de tegelzetter geen meting naar gedaan.
Nu van een uitvoeringsfout dus geen sprake is, betaalt de opdrachtgever alle arbitragekosten à 1.750 euro.
Geschilnummer 29.361
