Duurzaam bouwen is over vijf jaar geen unique selling point meer, maar een noodzaak. Dat vindt ruim zes op de tien bedrijven in de bouw die hebben deelgenomen aan een onderzoek van BouwKennis.
Duurzaamheid drukt haar stempel steeds steviger op de bouwkolom. Duurzaam bouwen, Cradle2Cradle en CO2-reductie zijn een vast onderdeel geworden van het denk- en ontwikkelingsproces in de bouwsector. Bij gemiddeld 44 procent van de partijen in de bouwketen speelde duurzaamheid tijdens het laatste project in hoge mate een rol.
Verkoopargument
Duurzaamheid is door deze ontwikkeling voor veel bedrijven een verkoopargument geworden richting de klant. Meer dan de helft van de marktpartijen geeft aan duurzaamheid hiervoor in te zetten. Vooral fabrikanten doen dit (78 procent), concludeert BouwKennis. Van de advies- en bouwmanagementbureaus en ontwikkelaars zet 70 procent duurzaamheid in als verkoopargument richting de klant, terwijl zes op de tien installateurs dit ook doet. Onderaannemers gebruiken duurzaamheid het minst vaak als verkoopargument; 35 procent doet dit wel.
Noodzaak
Duurzaamheid is de afgelopen jaren steeds belangrijker geworden. Het feit dat ruim de helft van de marktpartijen duurzaamheid inmiddels als verkoopargument gebruikt, onderstreept dit. Het betekent echter ook dat bedrijven met een duurzaam karakter al lang niet meer uniek zijn binnen de bouwkolom. Zet deze ontwikkeling zich door, dan is duurzaam bouwen straks geen unique selling point meer maar keiharde noodzaak, aldus BouwKennis.
Ruim zes op de tien bouwpartijen onderschrijven deze ontwikkeling. Iets meer dan één op de tien ondervraagden denkt dat duurzaam bouwen over vijf jaar nog niet zo ver is dat het zijn onderscheidende vermogen kwijtraakt.
Duurzaamheid is een continue proces, wat 10 jaar geleden duurzaam was (en geitewollensokken!)is nu standaard meegenomen in het Bouwbesluit. Wat nu als duurzaam gezien wordt zal dus al snel onderdeel worden van wet- en regelgeving. De markt zal dus moeten reageren met de volgende stap, en de wetgeving zal daar dan op reageren.
Wat nu vooral opvalt is dat er behoefte is aan borging door regelgeving via certificeringsprogramma’s. Niet de ultieme oplossing (ontwerpen om te scoren is erg makkelijk) maar wel ene goede stap in de richting.
@ Jaap Janse
In het concept bouwbesluit 2012 is iets opgenomen voor uitsluitend de woning en kantoren nieuwbouw, dat deze aan een bepaald gebouwgebonden milieuprofiel zou moeten gaan voldoen, wat zou betekenen dat bij iedere bouwaanvraag voor die kantoren of woningen (andere gebouwen niet, dus ook niet als het kantoren of woningcompleks bijvoorbeeld beganegronds winkels heeft) vanaf 2012 een document moet worden overlegd als onderdeel van de vergunning waaruit blijkt dat het aan een bepaalde (milieu)waarde voldoet.
Ik heb me geprobeerd daar eens verder in te verdiepen, maar dan loop je als bouwkundige al gauw klem, hier zul je een (milieu)specialist voor nodig hebben, die hiervoor ook een gerichte cursus heeft gevolgd, dus de knip zal weer extra getrokken moeten worden, en zonodig plan aanpassing als je het milieu getal niet bereikt.
Maar nu komt er nog een ander probleem om de hoek kijken, die specialist kan dit gaan bepalen maar op in principe toch wel ver uitgewerkte details van het bouwplan, want anders kan er bij de verdere uitwerking veel niet van terecht komen, en dat verdere uitwerken is vaak nadat de bouwaanvraag is gedaan, want architect komt met wat principe detailleringen zodat het redelijk aannemelijk is dat dit zo gebouwd kan worden,
Maar als in verdere fase de aannemer bekend is, komt die met allerlei voorstellen, vaak ook passend binnen zijn bedrijfsvoering, of als het een wat grotere aannenmer is, hij neemt de gehele verdere uitwerking voor zijn rekening erbij, dus je voelt wel hier kan en zal nogal wat afwijking gaan plaats vinden, met zoveel mogelijk behoud van het visueel bedachte, en of dat dan allemaal nog klopt met het bedachte milieu profiel, daar kijkt geen hond meer naar, want we hebben immers vergunning, uiteraard moeten die wijzigingen bouwkundig en constructief niet onderdoen voor het aan gevraagde.
In theorie kun je stellen, dat elke wijziging weer herberekend zou moeten worden op het gebouwgebonden milieuprofiel, maar dat is echt theorie, en gaat net als bij de E.P.C. gedachte, dan als een nachtkaars uit, de goeie niet te na gesproken, maar als de bouwinspecteur het allemaal al kan bevatten op het werk wat het allemaal inhoud, wat er gebeurd, en er nog de tijd voor krijgt.
En dat is bij sommige partijen in Den Haag, die nog defintief moeten beslissen over het bouwbesluit 2012 ook door gedrongen, en heb ik al de eerste geluiden op gevangen, om dit onderdeel toch maar weer uit het concept bouwbesluit te halen, en dat men er eerst maar eens een praktischer instrument voor moet gaan bedenken, en daar zit wel wat in lijkt mij.
En stelt men, we moeten in deze moeizame tijd blij zijn dat er nog wat gebouwd wordt, en ga dat dan niet belemmeren op deze omslachtige ingewikkelde wijze.
We zullen het zien, de tijd zal het ook hier weer leren.
Duurzaam bouwen. Het blijkt in de tijd een moeizame bevalling die zeker in deze recessieperiode bij bouwers en ontwikkelaars maar mondjes maat op aandacht kan rekenen. De recessie en het commercieel belang van grote bepalende marktpartijen dragen niet bij aan snelle besluitvorming op dit punt. Er ontstaat een situatie waarbij ontwikkelaars en bouwers van nieuwbouwwoningen worden gedwongen om “vrijwillig” orde op zaken te stellen.
De stelling, dat duurzaam bouwen over vijf jaar geen unique selling point meer is maar een noodzaak, geeft tevens het lange termijn denken aan wanneer het over daadwerkelijk duurzame bouwen gaat. Duurzaam bouwen staat al meer dan 15 jaar hoog op de agenda. Voor een periode waarbij we moeten schakelen van een vrijblijvend “selling point” naar opgelegde noodzaak is een termijn van vijf jaar dan ook erg ruim bemeten. Op het moment dat je spreekt over een periode van meer dan 20 jaar om een belangrijk onderwerp als duurzaam bouwen gestalte te geven dan moet je nadenken over de oorzaak hiervan.
Nut en noodzaak van duurzaam bouwen staat niet meer ter discussie. Dubo woningen zijn mits goed uitgevoerd goed voor het milieu, goed en comfortabel voor de koper/bewoner en duurzaam in materiaalgebruik. Als bijkomend positief gelden ook nog andere zaken, ik noem er een paar; energiebeheer, energiereductie, toepassen van nieuwe en andere energievoorzieningen, afval reductie en hergebruik. Zo zijn er veel zaken die pleiten voor duurzaam bouwen. De vrijblijvendheid op dit vlak wekt echter verbazing. Een deel van de partijen (44 %) uit de bouwkolom geeft aan duurzaam bouwen een belangrijk onderwerp te vinden. Dit houdt in dat 56 % daar nog minder of helemaal niet van overtuigd is. Daarbij is het nog de vraag wat het effect is van iets “een belangrijk onderwerp vinden” en hoe zich dat vertaalt in werkelijke toepassing ervan.
Er bestaat een spanningsveld tussen de wens om duurzaam te bouwen en de daadwerkelijke realisatie van duurzaam gebouwde woningen. De commerciële partijen zijn niet bij machte hier een functioneel evenwicht in te vinden. Het is alleen om die reden al de hoogste tijd dat hier een voorschrijvende rol in wordt genomen. De vraag is of de huidige politiek dit aandurft. Op het moment dat deze durf ontbreekt, is er nog een lange weg te gaan voordat duurzaam bouwen volledig geïntegreerd is in het denken en doen binnen de Nederlandse bouwkolom.
Duurzaamheid, tja, wat moet je ermee?
Iedere fabrikant of leverancier weet wel te vertellen dat zijn product duurzaam is, en trekt van alles uit de kast om te stellen dat dit zo is, en zo lang het begrip duurzaamheid zo’n van los zand aan elkaar hangend begrip is zal ze dit allemaal best wel lukken.
DHV naar ik meen is in het verleden wel eens bezig geweest om dit begrip met overige begrippen zoals onder andere ecologisch en nog wat van dat soort begrippen hier handen en voeten aan te geven, maar zover mij bekend is dat niet verder gekomen als een soort vrijblijvend gebruik hiervan, en daar zullen er velen uiteraard niet aan mee doen, want dan zal teveel blijken hoe hun product werkelijk in elkaar zit, of wat de waarde ervan is.
Nee, voorlopig zullen we het met dat vage begrip duurzaam moeten doen, en je hoeft je er niet eens zoveel in te verdiepen, want iedere fabrikant roept dat ie duurzaam bezig is, dus hiermee kun je in feite gewoon doorgaan op de oude voet, want het is nagenoeg altijd wel zo goed, dat het mag, en zou het een probleem geven, dan span je die fabrikant gewoon voor het karretje, die heeft meestal wel een rapportje nog liggen waaruit zou blijken dat het allemaal wel o.k. is en lult hij het er niet door, ga je gewoon naar de volgende.
Voor degene die er wat meer werk van wil maken is dit de oplossing natuurlijk niet, maar of je je dan moet laten voorlichten door die echte milieufreaken, compleet met baard en snor, dat denk ik ook niet, want dan kom je in de wereld van stro, leem en koeienstront terecht.
Ik denk nog steeds ga er zelf zo nuchter mogelijk over na denken, en kom dan tot je keuze, zul je best wel eens een foutje maken, maar dat doen die andere ook echt wel hoor.
Bij slechts 44 procent van de bedrijven speelt duurzaamheid een hoge rol. Dus bij 56 procent niet of veel minder. Het verkoop-argument wordt wel heel gemakkelijk gebruikt, te pas en onpas en tot vervelens toe. Het gaat de goede kant op maar zolang in de bouw niet vanaf ontwerp tot eind-oplevering en inrichting door de gebruikers voor 100% duurzaam wordt gedacht en gehandeld zijn wij er nog lang niet.